Odchodzę

Minimum formy, maksimum osobowości, postaci kreślone przez Asię, jednocześnie puste, a zarazem pełne kobiecego poszukiwania formy – bycia. Na pozór abstrakcyjne, a odnajdujemy w nich cząstkę własnej intymności zbudowanej na kontrastach czerni i bieli. Przeplatanie się, nieskończoność, otwartość, połączenie i wieczne niedopowiedzenie to droga nie do odnajdywania, a poszukiwania siebie w kontekście zastanej rzeczywistości. 

Inspirują ją kontakty międzyludzkie, miłości, tęsknoty i emocje. Mieszka i tworzy w Warszawie. Swoją twórczością wspiera ruchy społeczne. Nie ufa ludziom, którzy nie lubą pizzy. Uwielbia oglądać filmy i seriale po tysiąc razy. W sztuce ceni minimalizm, ale w codziennym życiu dominuje u niech chaos oraz jej pies Henio.